Multipl Sklerozlu Hastalarda Serolojik Belirteçlerin Araştırılması ve Teriflunomidin Gerçek Yaşamdaki Etkililik ve Güvenliliğinin Değerlendirilmesi

Teriflunomidin MS hastalarındaki etkililik ve güvenliliği çok sayıda randomize klinik çalışma ile gösterilmiştir. Bununla birlikte, gerçek yaşamda hastaların durumu daha karmaşık ve değişken olabileceği için, gözlemsel çalışmalar tedavinin klinik uygulamadaki etkileri hakkında ek bilgiler sağlayabilmektedir.

Bu çalışmada; klinik uygulamadaki deneyimleri aktarmak ve yol gösterici olmak amacıyla teriflunomidin gerçek yaşamdaki etkililiğini yansıtabilen biyobelirteçler ve istenmeyen etkiler araştırılmıştır. 24 Aylık süre içerisinde relaps ve remisyonlarla seyreden MS hastalığı bulunan 60 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. 12 Ay süreli izlem sırasında farklı zaman noktalarında demografik özellikler ve periferik kan örnekleri toplanmış; etkililik farklı zaman noktalarındaki klinik semptomlar, manyetik rezonans görüntüleme verileri, hafif nörofilaman zincirleri ve çoklu sitokinlerin konsantrasyonlarının karşılaştırılmasıyla değerlendirilmiştir. Güvenlilik ise rutin kan tahlilleri, karaciğer ile böbrek fonksiyonları ve advers reaksiyonları içeren anketle değerlendirilmiştir.

Teriflunomid, hafif nörofilaman zincirleri ve birçok inflamatuar sitokinin serum düzeylerinde anlamlı derecede azaltma sağlamıştır. Teriflunomid tedavisiyle, birçok klinik semptomda iyileşme görülmüştür.

Klinik semptom bulunan hasta oranları (%)

Teriflunomid tedavisiyle genişletilmiş işgörmezlik ölçeği puanları 2'den 1.75'e, yıllık relaps oranları 1.45'ten 0.31'e düşmüştür. Tedavinin 6. ayında 36 hastanın 29’unda (%80.56), 12. ayında ise 19 hastanın 15’inde (%78.95) hastalık aktivitesi kanıtı olmadığı saptanmıştır. Teriflunomid tedavisinin istenmeyen olaylar nedeniyle bırakılma oranları düşük olmuştur. En sık görülen istenmeyen etkilerin alopesi, pruritus ve sık dışkılama olduğu; çoğu hafif olan istenmeyen etkilerin müdahale ile ortadan kalktığı ve sonuçta hastaların tedaviye uyum ve memnuniyet oranlarının yüksek olduğu saptanmıştır.

Çalışma sonucunda serum hafif nörofilaman zincir proteininin teriflunomid tedavisine duyarlı olduğu saptanmış ve teriflunomidin etkililiğini değerlendiren bir gösterge olarak kullanılabileceği düşünülmüştür. Teriflunomidin inflamatuar sitokinlerin konsantrasyonlarını anlamlı derecede azaltabilmesi, teriflunomidin nöroinflamasyonu çeşitli bağışıklık hücreleri ve sitokinler üzerindeki inhibitör etki göstererek düzenleyebileceğini göstermiştir. Gerçek yaşam koşullarında gerçekleştirilen bu çalışmada, teriflunomidin RRMS hastalarındaki klinik semptomları iyileştirdiği, hastalık şiddeti ve yıllık relaps oranını anlamlı derecede azalttığı görülmüş ve hastaların tedaviye iyi uyum sağladıkları saptanmıştır.