Çıkarım

• Perkütan koroner girişim ve ikinci nesil ilaç kaplı stent uygulanan akut koroner sendrom hastalarının dahil edildiği bu geniş ölçekli kohortta, tikagerelor ve klopidogrelin tabucu sonrası kullanımı karşılaştırıldığında, iki grup arasında majör advers olaylar (MACE) açısından risk azalması bulunmamıştır.
• Ancak, tikagrelor kullanımı; artmış major kanama ve dispne riski ile ilişkili bulunmuştur.
• P2Y12 inhibitör tedavisine uyum, düşük rölatif MACE riski ile ilişkilidir.

Neden önemli?

• Bu çalışmadan elde edilen veriler, PLATO çalışmasında koroner arter bypass grefti ile ilişkili olmayan majör kanama riskindeki artış ile benzerdir.

Çalışma Tasarımı

• Popülasyon temelli kohort çalışmaya, Kanada’nın Alberta eyaletinde bulunan, yaş ortalaması 61 olan ve PKG uygulanan, 11.185 AKS hastası dahil edilmiştir. Hastalara taburcu olma esnasında PKG sonrası ilk 31 gün boyunca kullanmak üzere klopidogrel veya tikagrelor reçete edilmiştir.
•  Primer sonlanım: ilk MACE (herhangi bir nedene bağlı ölüm, ölümcül olmayan AKS ile hastaneye başvurma, ilk hastaneye yatıştan sonraki 365 gün içinde planlanmamış revaskülarizasyonun kompozit sonlanımı)
•  Sekonder sonlanım: herhangi bir nedene bağlı ölüm, AKS veya iskemik inme ile hastaneye başvurma, majör kanama sebebiyle hastaneye başvurma, dispne sebebiyle acil servise başvurmanın kompozit sonlanımı
• Sponsor: Beyan edilmiş bir sponsorluk bulunmamaktadır.

Önemli Bulgular

• Çalışma süresince, klopidogrel en fazla reçete edilen (63.6%) P2Y12 inhibitörü olmuştur; ancak, tikagrelor kullanımı kararlı bir şekilde artmış ve çalışmanın ikinci yarısında tikagrelor kullanan hasta oranı %56.3’e ulaşmıştır.

• Temel özellikler ve tedavi uyumu için uyarlama yapıldıktan sonra, PKG sonrasındaki 1 yıl içinde MACE’de klopidogrel ve tikagrelor arasında anlamlı fark bulunmamıştır (uyarlanmış HR [aHR], 0.97; 95% GA, 0.85-1.10; n=11,185).
• Tikagrelor aşağıdaki maddelerde daha fazla risk ile ilişkilendirilmiştir:
  • Majör kanama (aHR, 1.51; 95% GA, 1.29-1.78);
  • Dispne sebebiyle acil servise başvurma (aHR, 1.98; 95% GA, 1.47-2.65).
• Tikagrelor ile tedavi uyumu klopidogrele kıyasla anlamlı olarak daha fazla olmuştur (sırasıyla 81.6% ve 73.9%; P<>
•  Kohortun genelinde, tedavi uyumu düşük MACE riski ile ilişkili olmuştur (aHR, 0.79; 95% GA, 0.69-0.90).
• Tikagrelor ve klopidogrel tedavisi alan hastaların sırasıyla %14.0% ve %2.3’ü tedavileri değiştirilmiştir ve değişim MACE riski artışı ile ilişkilendirilmemiştir:
  • klopidogrel ile tedaviye başlama (aHR, 0.56; 95% GA, 0.25-1.25); veya
  • tikagrelor ile tedaviye başlama (aHR, 0.88; 95% GA, 0.65-1.20).

Sınırlılıklar

• Çalışma, PKG uygulanan AKS hastaları ile sınırlandırılmıştır.
• Ölçülmemiş residüel karışıklık olasılığı mevcuttur.
• Hastane içi P2Y12 inhibitör kullanımı gibi ilk hastaneye başvuru sonuçlarına dair veriler mevcut değildir.
• Gerçek tedavi uyumu tahmin edilenden daha az olabilir.
• Elde edilen veriler, PLATO çalışmasının primer sonuçları ile direkt olarak karşılaştırılamayabilir.