Bazal İnsülin ile Kontrolsüz Tip 2 Diyabetli Kişilerde İnsülin GlaU300’ün Etkinliği ve Güvenliği

Asya, Latin Amerika ve Orta Doğu Afrika'da bazal insülin ile kontrolsüz tip 2 diyabeti olan kişilerde GlaU300'ün etkinliğini ve güvenliği 26 haftalık girişimsel, tek kollu ARTEMIS-DM çalışmasında değerlendirildi

İnsülin glarjin U300 (GlaU300), tip 2 diyabetes mellituslu (T2DM) kişilerde düşük hipoglisemi riski ile birinci nesil bazal insülin glarjin U100 (GlaU100) ile karşılaştırıldığında stabil ve uzun süreli farmakokinetik (FK) ve farmakodinamik (FD) profilleri sayesinde benzer veya gelişmiş glisemik kontrol sağlama potansiyeline sahip ikinci nesil bir bazal insülindir (Bİ). Geçmiş yıllarda yapılan randomize kontrollü çalışmalar (RCT'ler) ve gerçek dünya kanıtı (RWE) çalışmaları, GlaU300'ün diyabetli kişilerde etkililiğini ve güvenliliğini doğrulamış olmasına karşın, bu çalışmalara esas olarak Kuzey Amerika ve Batı Avrupa'dan katılımcılar dahil edilmiştir.

Diyabet prevalansı, son on yılda düşük ve orta gelirli ülkelerde endişe verici oranda bir artış göstermiştir. Ayrıca diyabet prevalansı Asya, Latin Amerika ve Orta Doğu Afrika gibi bölgelerde de artış göstermektedir. Bölgeler arasındaki etnik farklılıklar da diyabet prevalansının belirlenmesinde önemli bir rol oynamaktadır. Yapılan çalışmalar T2DM prevalansının, Hispanik olmayan Beyazlarla karşılaştırıldığında Asya, Afrika veya Hispanik kökenli insanlar arasında daha yüksek olduğunu göstermiştir. Ayrıca, Asya popülasyonlarında diyabet başlangıcının daha genç yaşta ve daha düşük vücut kitle indeksinde (VKİ) meydana geldiği, bunun da daha uzun diyabet süresi ve yüksek komplikasyon riski ile sonuçlandığı bildirilmiştir. Mevcut çalışma (ARTEMIS-DM çalışması) Asya, Latin Amerika ve Orta Doğu Afrika'da Bİ ile kontrolsüz T2DM'si olan kişilerde GlaU300'ün etkinliğini ve güvenliğini değerlendirdi.

GlaU300'e geçiş, gelişmiş glisemik kontrol ve birçok coğrafi bölgede düşük hipoglisemi insidansı ile ilişkili

ARTEMIS-DM 26 haftalık, prospektif, girişimsel, tek kollu, faz IV bir çalışmasıdır. Çalışmada, daha önceden Bİ üzerinde kontrolsüz (glike hemoglobin [HbA1c] %7.5-10) T2DM'si olan yetişkinlerin GlaU300'e geçiş yaptığı bildirilmiştir. Birincil sonlanım noktası, başlangıçtan 26 haftaya kadar HbA1c'deki değişiklikti. Önemli ikincil sonlanım noktaları ise, başlangıçtan 26. haftaya kadar HbA1c (12. hafta), açlık plazma glukozu (APG), kendi kendine izlenen plazma glukozu (SMPG) ve Bİ dozundaki değişikliklerdi. Çalışmada, GlaU300'ün güvenliliği ve tolere edilebilirliği de değerlendirildi. Çalışmaya, ortalama yaş 60,9 (10.0), diyabet süresi 13,11 yıl (7.48) ve başlangıç HbA1c %8,67 (0,77) (71,22 [8,44] mmol/mol) olan toplam 372 (%50 erkek) katılımcı dahil edildi. Toplam 222 (%59,7) katılımcının insülin glarjin U100 kullandığı ve 107 (%28,8) katılımcının önceki Bİ olarak nötral protamin Hagedorn insülin kullandığı bildirildi. 26. haftada ortalama HbA1c (- %0,82; birincil son nokta), APG ve SMPG seviyelerinde klinik olarak anlamlı düşüşler olmuştur. Önceden tanımlanmış bir titrasyon algoritmasıyla ortalama GlaU300 dozu başlangıçta 27,48 U'dan (0,35 U/kg) yükselmiştir. 26. haftada ise 39.01 U'ya (0.50 U/kg) yükseldiği bildirildi. Katılımcıların %20.4'ünde hipoglisemi olayları meydana gelmiş olmakla birlikte 1 (%0,3) katılımcı ciddi bir hipoglisemi olayı yaşamıştır.

Çalışmanın sonuçları, 26. haftada klinik olarak anlamlı bir HbA1c düşüşü gösterdi ve değişiklikler tedavinin 12. haftasından sonra fark edildi. Katılımcıların yaklaşık %20'sinin HbA1c\%7 hedefine ulaştığı ve %35'inden fazlasının ise daha düşük HbA1c hedeflerine ulaştığı bildirildi. Güvenlik sonuçları, advers olaylar ve hipoglisemi açısından önceki çalışmalarla tutarlı olmakla birlikte yeni veya beklenmeyen güvenlik bulguları gözlenmedi. Sonuç olarak, önceki Bİ'de kontrol edilemeyen T2DM'li kişilerde, bir algoritma tarafından yönlendirilen optimal titrasyonla GlaU300'e geçiş, gelişmiş glisemik kontrol ve birçok coğrafi bölgede düşük hipoglisemi insidansı ile ilişkilendirildi.