Daha önce insülin kullanmamış tip 2 diyabetli yetişkinlerde yapılan BRIGHT çalışmasının ≥65 ve ≥70 yaş hastalardaki alt grup analizlerinin sonuçları gösterilmiştir.

Yaşlılarda diyabet prevalansı ile birlikte hipoglisemi riski de artmaktadır. Bu çalışmada, daha önce insülin kullanmamış tip 2 diyabetli (T2DM'li) yetişkinlerde yapılan BRIGHT çalışmasının ≥65 (pre- planned) ve ≥70 yaş (post hoc) hastalarda alt grup analizlerinin sonuçları gösterilmiştir. Çalışmada tedavi grupları arasındaki temel özelliklerin benzer olduğu bildirilmiştir. Ayrıca yaş alt grupları arasında genel popülasyona kıyasla ≥65 ve ≥70 yaş gruplarında daha uzun diyabet süresi, daha azalmış böbrek fonksiyonu ve daha düşük vücut kitle indeksi (VKİ) gibi beklenen farklılıklar gözlenmiştir. Başlangıçtan 24. haftaya kadar olan HbA1c’nin referans değerindeki düşüş, genel popülasyon ve ≥65 yaş popülasyondaki tedavi grupları arasında benzerlik göstermiştir. Tedavi etkisinin heterojenitesi </>70 yaş alt gruplarında görülmüştür. Bununla birlikte, her iki tedavi kolundaki HbA1c düşüşünün, <70 yaşındaki hastalarda benzer olmasına karşın, insülin degludek U100’e (Ideg-100) kıyasla Glarjin U300’de (Gla-300) ≥70 yaşındaki hastalarda daha fazla olduğu gözlemlenmiştir. 24. haftadaki hipoglisemi insidans veya oranları, değerlendirilen tüm popülasyonlarda tedavi grupları arasında benzerlik göstermiştir. İnsülin dozundaki artış, genel popülasyonda ve ≥65 yaş popülasyonunda IDeg- 100'e göre Gla-300’de biraz daha fazla olmasına karşın, ≥70 yaş alt grup her iki tedavi grubunda da benzerlik göstermiştir. Sonuç olarak, T2DM’li yaşlı hastalarda, Gla-300, IDeg-100'e göre benzer HbA1c düşüşü ve hipoglisemi riskinde artış olmadan ≥70 yaşındaki kişilerde IDeg-100'e göre daha fazla düşüş sağlamıştır.